‘Als er geen ijs is, gaat Kockengen wel wandelen door de polder’

Op de kop af 50 jaar is de 68-jarige inwoner van Kockengen bestuurslid van schaatsvereniging IJsvermaak. Waarvan de laatste 40 jaar als voorzitter. ,,Eigenlijk zouden er wat ‘jongere benen’ in het bestuur moeten. Er zijn schaatsliefhebbers genoeg in Kockengen, maar die willen schaatsen als er ijs ligt. Als bestuurder heb je het juist in die periode druk: toertochten uitzetten, overleg met iedereen en alles. Man, man d’r komt dan heel wat op je af.”

Versteegh bagatelliseert zijn rol als nestor van IJsvermaak. ,,Ik ben gewoon al die tijd blijven zitten. En d’r benne ook jaren dat er niet veel te doen is, hoor. Maar voor de rol van ijsmeester weten ze me altijd wel te vinden. Ik ben de zwaarste van het stel. Als ik op het ijs kan... Nee zonder gekheid. Als het ijs op onze ijsbaan in het Polderreservaat 12 centimeter dik is, dan gaan we officieel open.”

Maar dat is nog niet het maximale voor Versteegh. ,,Helemaal mooi is het als we samen met de ijsverenigingen in de buurtschappen Portengen en Spengen de ‘Hart van Holland-toertocht’ kunnen houden. Een tocht van 30 kilometer door de polders. Voor het laatst reden we die in 2012. Er waren tijden dat we de tocht zo’n beetje ieder jaar reden. Ik herinner me de winter van 1979 nog goed. Wat een sneeuw! We bleven vegen, maar dan was je tenminste lekker bezig.”

Bij gebrek aan stevige vrieskoude is de schaatsvereniging de Avon(d/t)urentocht gaan houden. Een 6 kilometer lange wandeling door de donkere polders en rietvelden om het dorp. ,,Zelfs doorgewinterde inwoners van Kockengen komen op plekjes waar ze nooit eerder zijn geweest. Dat heb je met schaatsen ook, dus in die zin lijkt de Avon(d/t)urentocht op het ijsplezier. De laatste keer deden er 380 mensen mee. Da’s een hoop voor ons dorpje.”

Toch verlangt Versteegh naar een goed pak ijs in de sloten. ,,Als boerenjongen ben je met het schaatsen opgegroeid. Achter onze boerderij aan de Korte Kerkweg liep een brede wetering. Als klein jochie keek ik mijn ogen uit als ik al die stoere kerels zag schaatsen. Dat wilde ik zelf ook. Een topschaatser ben ik niet geworden, maar in Kockengen hadden we wel een aantal goede marathonschaatsers: Herman Fokker, Wim Vos en Ruud de Rijk. Nu hebben we een mooie jeugdafdeling. Iedere zaterdagmiddag trainen zo’n zeventig tot tachtig jongens en meisjes uit het dorp op de ijsbaan in Utrecht. Zou mooi zijn als een van hen een mooie schaatscarrière tegemoet gaat.”