Vader Julen: Ik vervloek mezelf en zal nooit meer een bord paella aanraken

De ontroostbare vader heeft naar eigen zeggen alle grip op het leven verloren. Hij zit het grootste gedeelte van de dag bij vrienden die hem opvangen en wat afleiding proberen te bezorgen met het spelen van games op de PlayStation. Goed bedoeld maar het lukt José naar eigen zeggen niet om zijn zinnen te verzetten. ,,Ik moet steeds denken aan die put en zie het smalle gat voor me zodra ik mijn ogen dichtdoe’’, verklaarde Roselló in een telefonisch interview met nieuwssite Diario Sur uit Málaga.

Een kort en voorlopig laatste interview op eigen initiatief. Om iedereen te bedanken die zijn vrouw Vicky en hem bijstonden tijdens de zoekactie naar hun zoontje. Dat viel zondag 13 januari omstreeks 14.00 uur in een onbewaakt ogenblik in de 110 meter diepe en 25 centimeter brede put. Die was geboord om naar water te zoeken onder het terrein van een kennis in Totalán, in de bergen boven Málaga. Het gat was illegaal geboord en niet goed afgedekt.

José zag Julen er met de handjes omhoog in verdwijnen. Zijn echtgenote had hem vlak daarvoor gevraagd even op de peuter te letten omdat ze moest bellen naar haar werk - een McDonald’s-vestiging vlakbij hun woning - om te zeggen dat ze iets later zou komen. Ze zouden met de kennis en zijn gezin eerst nog zelfgemaakte paella eten. José zou de maaltijd bereiden en was bezig met het houtvuur toen Julen verdween.

José: ,,Ik vervloek mezelf en die bewuste zondag. Ik had geen slechter moment kunnen kiezen om onze kennis te bezoeken. Ik zal nooit meer naar zijn terrein met het te verbouwen weekendhuisje gaan. Ik zal ook nooit meer een bord paella aanraken.’’

Roselló is seizoensmedewerker op kermissen en in strandtenten, en zit momenteel zonder werk. Zijn vrouw en hij keren ’s avonds zo laat mogelijk terug naar hun onderkomen in El Palo, de volkswijk aan de oostkant van Málaga. Een tante stelde hun de woning ter beschikking na de dood van hun zoontje Óliver. Hij stierf in 2017 op driejarige leeftijd door een hartaanval. 

,,We woonden tot dan toe bij familie maar wilden na het overlijden van Óliver zo snel mogelijk verhuizen vanwege alle herinneringen. Nu is dat opnieuw het geval. Je stapt de woning binnen en ziet knuffels, ballen en ander speelgoed. Na de berging van het lichaam van Julen hebben we drie dagen bij een vriend gelogeerd maar nu slapen we weer thuis. Slapen is ook het enige wat we er doen.’’    

José en zijn vrouw zijn iedereen die hen de afgelopen drie weken hielp ‘eeuwig dankbaar’. De medewerkers van de alarmcentrale 112, de Spaanse politie, brandweer, civiele bescherming, mijnwerkers, ingenieurs, psychologen, vrijwilligers, buren in Totalán en El Palo, kolonel Jesús Esteban van de guardia civil en afgevaardigde Maria Gámez van de regioregering. ,,Dat ze mij hebben aangehoord met mijn klachten en protesten over de zoekactie.’’

Roselló bedankte ook de Spaanse media. ,,De journalisten luisterden naar ons toen we smeekten om meer middelen voor de zoekactie naar Julen en ze behandelden ons goed, op enkele uitzonderingen na. We hebben ons erg gesteund gevoeld.’’ 

De vader bedankte ook de vele lieve berichten die zijn echtgenote en hij uit binnen- en buitenland ontvingen gedurende de dertien dagen van knagende onzekerheid over het lot van hun zoontje. Hij werd op zaterdag 26 januari dood gevonden in de put. Hij bleek te zijn overleden aan ernstig hoofdletsel en andere verwondingen als gevolg van zijn val. Julen werd afgelopen zondag begraven.     

,,Hoewel niemand mijn pijn kan wegnemen, zal ik iedereen eeuwig dankbaar zijn. Ik heb een vlag van Asturië ter ere van de mijnwerkers uit deze provincie die Julens lichaam borgen. Een buurman heeft de vlag voor me opgehangen. Ik had ook een vlag van de guardia civil, maar die heeft Julen meegenomen.’’